1 مرا هر چه با خویشتن بودمی نه در مجلس انجمن بودمی

2 به اوقات بودی ز ماءالعنب دو شیشه سه من راتبِ روز و شب

3 درِ خلوت آباد در بستمی به کنج خود آسوده بنشستمی

4 به هر موسمی خانه‌ای داشتم حکیمانه پیمانه‌ای داشتم

5 به دفع ملالت به رفع حجاب روان کردنی کاسه‌ی پر شراب

6 فرو دادمی کاسه سرسیاه به میعاد عادت به رسم و به راه

7 درِ اشتها چون شدی باز، باز سبک کردمی لقمه‌ای چند گاز

8 به هر وقت می‌بود نفسِ حقیر ز اندک غذا ریزه‌ای ناگزیر