هرچه با من کنی روا باشد از انوری ابیوردی غزل 98

1 هرچه با من کنی روا باشد برگ آزار تو کرا باشد

2 چون تو در عیش و خرمی باشی گر نباشد رهی روا باشد

3 چند گویی که از بلا بگریز که ره عشق پر بلا باشد

4 از بلای تو چون توان بگریخت چون دلم بر تو مبتلا باشد

5 با بلا و غم تو عرض کنم گر جهان سر به سر مرا باشد