هر بلایی کزو رسید مرا از نشاط اصفهانی غزل 4

1 هر بلایی کزو رسید مرا به عطایی دهد نوید مرا

2 دوش از زلف و ابروان می‌داد گاه بیم و گهی امید مرا

3 گه به شمشیر می‌برید از من گه به زنجیر می‌کشید مرا

4 من همان بنده‌ام که نادیده به بهایی گران خرید مرا

5 عیب او نبود ار به هیچ فروخت بر من و عیب من چو دید مرا

6 ستمش خاص و نعمتش عام است خاصه بهر ستم گزید مرا

7 تا بگوید که این نشاط منست با غم خویش پرورید مرا