1 هجا گفتن ار چه پسندیده نبود مبادا کسی کآلت آن ندارد

2 چه آن شاعری کو هجاگو نباشد چه شیری که چنگال و دندان ندارد

3 خداوند امساک را هست دردی که الّا هجا هیچ درمان ندارد

4 چو نفرین بود بولهب را زایزد مرا هجو گفتن پشیمان ندارد

5 رسول اهجهم داد فرمان به حسّان وزو هیچ مدّاح فرمان ندارد

6 مر این غرزنان را که از بخل مفرط کس امّید چیزی از ایشان ندارد

7 اگر هجو گویی در این گردن من که هرگز زیانی به ایمان ندارد

8 حروف هجا گر نخوانند از اوّل کس اندر جهان خود دبستان ندارد