بیمار عشق را چه از حکیم نزاری قهستانی غزل 87

1 بیمار عشق را چه مداوا کند طبیب تعلیم عاقلانه مده گو مرا ادیب

2 ما توبه در مقابل عصیان نیاوریم تمکین عاقلان ز مجانین بود عجیب

3 زنّار اگر ببندم و ساکن شوم به دیر ماییم و عشق و هرچه اشارت کند حبیب

4 در دین توبه مذهب ما هیچ فرق نیست از طیلسان ملت اسلام بر صلیب

5 آری تو بر مراتب ابداع طالبی اما تو را نصیب نکردند از آن نصیب

6 احول به هیچ وجه نبوده ست راست ببین زین پیش گفته اند که اعما بود غریب

7 با مدعی بگوی نزاری که روی دوست پوشیده نیست الّا بر دیده ی رقیب