چه گویم نکتهٔ زشت از اقبال لاهوری پیام مشرق 87

1 ایکه با نادیده پیمان بسته ئی همچو سیل از قید ساحل رسته ئی

2 چون نهال از خاک این گلزار خیز دل بغائب بند و با حاضر ستیز

1 بود انسان در جهان انسان پرست ناکس و نابود مند و زیر دست

2 سطوت کسری و قیصر رهزنش بند ها در دست و پا و گردنش

1 راهب دیرینه افلاطون حکیم از گروه گوسفندان قدیم

2 رخش او در ظلمت معقول گم در کهستان وجود افکنده سم

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران