چه ذوق نیستی یابی؟ که هستی از قاسم انوار غزل 607

1 چه ذوق نیستی یابی؟ که هستی ببالا کی توانی شد؟ که پستی

2 بدان، صوفی صاف، این مسئلت را: ز ما دوری اگر از خود نرستی

3 بسی با عاقلان همراه بودی ولی با عاشقان کمتر نشستی

4 اگر مردی، از این عهد برون آی که اندر عهده روز الستی

5 همه یاران بمنزلگه رسیدند تو غافل مانده ای در بت پرستی

6 چه بودت؟ چیست آخر؟ راست برگوی چو دیگ عاشقان در غلغلستی

7 بیا،قاسم، دل از اغیار بردار توجه کن بحق، هرجا که هستی