چه موجب است که هیچ التفات از کمال خجندی غزل 1012

1 چه موجب است که هیچ التفات ما نکنی ترحمی به غریبان بینوا نکنی

2 به دشمنان مخالف بسر بری باری به دوستان وفادار جز جفا نکنی

3 چو کام ماندهی ز آن دهان بگو با ما که این مضایقه با دیگران چرا نکنی

4 نو پادشاه جهانی و ما گدا چه سبب که التفات به حال من گدا نکنی

5 به وعده چند دهی انتظار وصل مرا چو حاجت دل بیچاره ای روا نکنی

6 ثواب کار من است آنکه بر نشانه دل به نوک غمزه کشی ناوک و خطا نکنی

7 کمال دل شده بیگانه شد ز خویش و هنوز تو همچنان به وصال خود آشنا نکنی