به راه شوق، خضر جستجو چه از سلیم تهرانی غزل 444

1 به راه شوق، خضر جستجو چه می داند نشان چشمه ز من پرس، او چه می داند

2 سواد جوهر آیینه بلبلش کرده ست وگرنه طوطی ما گفتگو چه می داند

3 ز شوق خاک در دوست، می کند عاشق نماز را به تیمم، وضو چه می داند

4 ببین مسیح ز مردن چه غافل افتاده ست ندیده مرگ پدر، ای عمو چه می داند

5 کمندافکنی از هر طرف درین باغ است کسی سلیم به غیر از کدو چه می کند