1 تعالی الله چه رویست آن که دارد ترک سیمین بر ندیده چون خیال او بتی هرگز بخواب اندر

2 تماشاگاه جانها را بباغ حسن او صانع بگرد چشمه حیوان نبات انگیخت چون شکر

3 پی مور است بر شکر خطش یا دود بر آتش و یا بر آینه زنگست و یا بر آب نیلوفر

4 زهی دریای حسن او که چون موجی بر انگیزد شود بر ساحتش پیدا زهر سو توده عنبر

5 دمادم چشم بیمارش ز خونم میخورد شربت از آن هر لحظه بیماریش آید در نظر خوشتر

6 گدای کوی آن مهوش بشاهی گردن افرازد اگر بختش نهد بر سر ز خاک پای او افسر

7 خلاف دوستان کردی نگارینا چه بر بردی خلاف آخر تو خود دانی که هرگز می نیارد بر

8 بیا بر چشم من بنشین که تا هر لحظه در پایت فشاند مردم چشمم هزاران دانه گوهر

9 اگر ابن یمین روزی بخلوت با تو بنشیند نسیم زلف تو گردد جهانی را بدو رهبر