بر خود چه نهی رنج از باباافضل کاشانی رباعی 46

1 راهی ست دراز و دور، می باید رفت آنجات اگر مراد برناید، رفت

2 تن مرکب توست تا به جایی برسی تو مرکب تن شوی، کجا شاید رفت؟

1 در هستی کون خویش، مردم ز آغاز با خلق جهان و با جهان است انباز

2 وآنگه ز جهان و هر چه هست، اندر وی آگه شود و همه به او گردد باز

1 مردان رهت واقف اسرار تواند باقی همه سرگشتهٔ پرگار تواند

2 هفتاد و دو ملت همه در کار تواند تو با همه و همه طلبکار تو اند