در دل همه شرک و از ابوسعید ابوالخیر رباعی 289

1 سرمایهٔ عمر آدمی یک نفسست آن یک نفس از برای یک همنفسست

2 با همنفسی گر نفسی بنشینی مجموع حیات عمر آن یک نفسست

1 هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست بد گر نبود به دشمن خود نیکوست

2 دیوانه دل کسیست کین عادت اوست کو دشمن جان خویش میدارد دوست

1 عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست

2 اجزای وجودم همگی دوست گرفت نامیست ز من بر من و باقی همه اوست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما