به مکر و حیله برای دسترس از کمال خجندی غزل 104

1 به مکر و حیله برای دسترس چه امکان است که همچو سرو بلندش هزار دستان است

2 درون پرده رخ او هزار سینه بسوخت نعوذ بالله از آن آتشی که پنهان است

3 بر آستان نو تنها نه اشک غلطف و بس به خون و خاک سرو دیده نیز غلطان است

4 ز گریه بر سر مردم یقین که خانه چشم فرو رود شب هجران ز بس که باران است

5 اگر شکست ز نیرت به دیده پیکانی نهاده دیده دیگر برای تاوان است

6 چو از لب تو حدیثی به گوش جان برسید دلم ز دست برفت و حدیث بر جان است

7 ز شوق روی تو ذوقی است در حدیث کمال چو عندلیب که از شوق گل خوش الحان است