نکونامی و بدنامی از حکیم نزاری قهستانی غزل 152

1 نکونامی و بدنامی کدام است چو عشق آمد چه جای ننگ و نام است

2 نمی ترسیم در عشق از ملامت ملامت در عقب بالا کلام است

3 هم از دل فارغیم اکنون هم از جان که ما را جز غم جانان حرام است

4 در دیوانگی ها برگشادیم که عقل از بس تمامی ناتمام است

5 بسی سودا درین سودا بپختیم هنوز اندیشه ی این کار خام است

6 سر دیوانگی دارم ازین پس که را با ما هوای این مقام است

7 به ترک خواجگی گفتیم و رندیم اگر چه خواجگی با احتشام است

8 کسی را خواجه می خوانند بالله که صد ره کمتر از کمتر غلام است

9 ز محنت کلبه ی فانی نزاری به قصری شد که دولت مستدام است