1 تقدیر خدا را چه علاج است، گداییم در رزق سگ و گربه شریکیم، هماییم

2 فریاد که از ساده دلی صاحب خرمن برقیم [و] گمان برده که ما کاهرباییم

3 با ما نشود سینه ی این کینه دلان صاف چون آینه هرچند که از اهل صفاییم

4 با مردم عالم نتوانیم به سر برد ره بر سر خار و خس و ما آبله پاییم

5 در سلسله ی باده کشان جام شرابیم در قافله ی کعبه روان قبله نماییم

6 هر نقش قدم پیشتر از ماست درین راه چون چشم حسودان همه کس را به قفاییم

7 یک بار نگفتید سلیم این چه خموشی ست ای اهل کرم، بنده ی انصاف شماییم!