این همه موج بی کران ز چه خاست؟ از قاسم انوار غزل 62

1 این همه موج بی کران ز چه خاست؟ عشق با دست و جان ما دریاست

2 شیوه عشق رستخیز بود هر کجا شد قیامتی برخاست

3 راه عاشق صراط باریکست گاه سرشیب و گاه سر بالاست

4 این سرو آنسرست راه بدوست عشق سریست لیک از آن سرهاست

5 چند گویی که: ترک عشق بکن؟ عقل مستست و جان همه سوداست

6 جان موسی بطور نزدیکست دل احمد میان عشق و هواست

7 دوست در محملست، چون خورشید جان ما مست آن جلاجلهاست

8 شب و روزم خوشست و خوشحالم که مرا دوست مونس شبهاست

9 قاسمی، بی نوا شو و بنگر که همه جا ازو نشانیهاست