از مزرع آمال چه امّید برآید از حزین لاهیجی غزل 346

1 از مزرع آمال چه امّید برآید نخلی که در آن ریشه کند، بید برآید

2 نه جلوهٔ برقی، نه هواداری ابری بی برگ گیاهم به چه امّید برآید

3 بی فیض تر از میکدهٔ ماه صیامم تا از افق جام، مه عید برآید

4 گر جام کند جلوه گری در کف ساقی بانگ طرب از دخمهٔ جمشید برآید

5 دارد سخنی درگره گوشهٔ ابرو مقصود از این بیت به تعقید برآید

6 ساغر چو زند، شیشهٔ گردون شکند می ساقی چو شود، جام به جمشید برآید

7 ما راست حزین ، سرو ریاض دل حیران آزاده جوانی که به تجرید برآید