هر چه گوید ز بقا عمر سبکسر، از سلیم تهرانی غزل 146

1 هر چه گوید ز بقا عمر سبکسر، باد است کشتیی را چه ثبات است که لنگر باد است

2 دهر را مرکز خاکش همه نقشی ست بر آب تا ببینی فلکش هم گرهی بر باد است

3 بلبلان پای کشیدند ز اطراف چمن می رود آنکه درین باغ سراسر، باد است

4 ناله غم می برد از دل، که گر از مهر کسی می کند پاک غبار از رخ اخگر، باد است

5 نامه چون شعله به بال و پر او پیچیده ست آنکه دارد خبر از حال کبوتر، باد است

6 مانده در ورطه ی عشقم نفس سوخته ای توشه ی راه در انبان شناور باد است

7 در پس و پیش خطرهاست درین بحر سلیم از پی کشتی ام آتش، ز برابر باد است