آنچه با دل چشم آن ترک ستمگر از جویای تبریزی غزل 427

1 آنچه با دل چشم آن ترک ستمگر می کند نامسلمانم اگر کافر به کافر می کند

2 با هوای نفس کی آرام دل حاصل شود اضطراب بحر را صرصر فزونتر می کند

3 گشته ام هم بزم بی باکی که از شوخی مدام عاشقان را خون به دل چون می بساغر می کند

4 در کمین صید مطلب تا به کی خواهد نشست دام ازین راه است دایم خاک بر سر می کند

5 این جواب آن غزل جویا که بینش گفته است نامه ام را پاره چون بال کبوتر می کند