چه می خورده است چشم نیم‌خوابش از همام تبریزی غزل 113

1 چه می خورده است چشم نیم‌خوابش که او مست است وهشیاران خرابش

2 زهی بیداری بختم در آن شب که آید خواب تا بینم به خوابش

3 اگر پرسد که بی ما زنده چونی نخواهد بود جز حیرت جوابش

4 اگر آن زلف چون شب‌های هجران نگشتی سایه‌بان آفتابش

5 نظر را کی بدی ز اشراق رویش مجالی با جمال بی‌نقابش

6 همام از باده مستغنی‌ست ساقی که می خورد از لب چون لعل نابش