خه خه به چه گشته از اوحدالدین کرمانی رباعی 259

1 در درد دل خویش زبی درمانی هر لحظه به دردی دگر اندرمانی

2 چون سینهٔ بوالفضول را دل خوانی زان می نرهد دلت زسرگردانی

1 آنجا که صفای دل بود دایهٔ عیش برسود بود مدام سرمایهٔ عیش

2 افسوس که کار خلق جایی نرسید کز مایهٔ غم شوند همسایهٔ عیش

1 لا همچو نهنگ در کمین است ببین الّا چو خزینه در یقین است ببین

2 راهی است زتو تا تو کشیده چو الف سرّ ازل و ابد همین است ببین