چه شد گاهی به حرفی آن دو از مشتاق اصفهانی غزل 40

1 چه شد گاهی به حرفی آن دو لعل دلگشا بگشا اگر از بهر ما نگشایی از بهر خدا بگشا

2 ز پهلوی تو عمری شد گشادی آرزو دارم اگر خواهی که بگشاید دلم بند قبا بگشا

3 نخواهم رفت جایی، مرغ دست‌آموز صیادم دو روزی از برای امتحان بندم ز پا بگشا

4 گشایی عقده‌ام هرگه گشادش مصلحت دانی نمی‌گویم من از کارم گره مگشای یا بگشا

5 اگرچه عقده از خاطری نگشوده هرگز گره از خاطر مشتاق از بهر خدا بگشا