ساقی چه شد که جمله جهان از اسیری لاهیجی غزل 176

1 ساقی چه شد که جمله جهان می پرست شد این خود چه باده بود که ذرات مست شد

2 این روچه روی بود که یک جلوه چونکه کرد عالم که نیست بود از آن جلوه هست شد

3 هشیار کی شود بجهان تا ابد دگر جانی که مست باده جام الست شد

4 چون حسن تو بدید ز بت عابد صنم از جان و دل ببوی تو او بت پرست شد

5 عمری بآرزوی تو بودم ولی چه سود جانم چو دید روی تو کلی ز دست شد

6 پیوند شد بیار و درست است در عیار هرکو براه عشق تو او را شکست شد

7 در فقر یافت منصب عالی اسیریا هرکو برآستان تو چون خاک پست شد