آن بیوفا چه شد که از امیرعلیشیر نوایی غزل 135

1 آن بیوفا چه شد که نظر سوی ما کند وعده کند وفا و به وعده وفا کند

2 آنکاو ز جور مغبچگان در شکایت است باید به پیر دیر مغان التجا کند

3 شوخی که التفات به سوی شهان نکرد با من که مست و رند و گدایم کجا کند

4 ساقی که بعد عمری اگر داردم شراب من ناگرفته جام وی از کف رها کند

5 هر چ آیدت به پیش چو بی اختیار تست درویش با که شکوه ز چون و چرا کند

6 عشاق را ز بهر دل خویش رحم کرد شاید بدین غریب ز بهر خدا کند

7 می ده که جرم ما به دو صد زاری و نیاز زان زهد که به شیخ به عجب و ریا کند

8 روحم بکوی دوست شد و نیستش علاج مرغی که سوی گلشن اصلی هوا کند

9 فانی که خواست ملک بقا فتح گرددش نبود عجب که میل به دشت فنا کند