آن چه از مژگان خون ریز حسین بر من گذشت از قائم مقام قصیده-قطعه 43

1 چون سال بر هزار و دو صد رفت و سی و هفت قیصر بشد ز فتح علی شاه زرم خواه

2 عباس شه ز امر ملک شد به مرز روم زین توپ صد گرفت به یک حمله زان سپاه

1 روزگار است این که گه عزت دهد گه خوار دارد چرخ بازی گر ازین بازی چه ها بسیار دارد

2 مهر اگر آرد بسی بی جا و بی هنگام آرد قهر اگر دارد بسی ناساز و ناهنجار دارد

1 گر سرو به بیند قدرعنای فرامرز از پا فتد و بوسه زند پای فرامرز

2 نه سرو بود در همه تبریز و نه شمشاد از شرم قد و قامت زیبای فرامرز