آن چه گردون که چنین اختر از آشفتهٔ شیرازی غزل 457

1 آن چه گردون که چنین اختر تابان دارد وان چه باغیست که این نوگل خندان دارد

2 تند میراند سمند و بتکبر میگفت بر سر باد صبا تکیه سلیمان دارد

3 آن غلامی تو که بیرون کشی از جنت حور باغ فردوس کجا همچو تو غلمان دارد

4 عشق کاین شور و نوا در همه عالم افکند نمکی زآن لب شیرین بنمکدان دارد

5 جادوی بابلی این سحر نه خود تنها کرد با سر زلف چلیپای تو پیمان دارد

6 پیکرش چیست مگوئید که یک گردون ماه همه تن سرو و گل و سنبل و ریحان دارد

7 کی شنیدی که کند مه بسر سرو طلوع یا کجا ماه قد سرو خرامان دارد

8 بیم دارند زشیطان همه مردم ایشوخ بیم از مردم چشمان تو شیطان دارد

9 این امید است که آشفته زدامت برهد چون بسر شوق در شاه خراسان دارد