از سنگم یا ز چیستم جان پدر از مسعود سعد سلمان رباعی 181

1 چو سوده دوده به روی هوا برافشانند فروغ آتش روشن ز دود بنشانند

2 سپهر گردان بس چشم ها گشاید باز که چشم های جهان را همه بخسبانند

1 ملک جوان است و شهریار جوان است کار مهیا و امر و نهی روان است

2 شغل زمانه مفوضست به شاهی کز همه شاهان چو آفتاب عیان است

1 امروز هیچ خلق چو من نیست جز رنج ازین نحیف بدن نیست

2 لرزان تر و نحیف تر از من در باغ شاخ و برگ سمن نیست