چه اختر بود طالع در شب از آشفتهٔ شیرازی غزل 608

1 چه اختر بود طالع در شب دوش که با آن ماه رو بودم در آغوش

2 به ترکستان رویش چی گیسو فتاده کاروانی دوش بر دوش

3 مژه از ابروی مشکین کمانش عذر از خط زنگاری زره پوش

4 من از آن لعل میگون سرخوش و مست حریفان از می و پیمانه مدهوش

5 صراحی وار خونم ریخت از چشم زبس چون خم زدی خون دلم جوش

6 همه شب چشم من بیدار از شوق رقیبان جملگی در خواب خرگوش

7 گهی در حلقه زلفش زدم چنگ کشیدم عقل و دین را حلقه در گوش

8 کله افکند از سر زآنکه هرگز نگنجد آفتابی زیر سر پوش

9 اگر بزمی بعمرت شد میسر که با او می بنوشی پند مینوش

10 عوض گر میدهندت جنت و حور بیا یوسف بهیچ ای خواجه مفروش

11 بیا آشفته دم درکش زگفتار که هر کاو باخبر شد گشت خاموش

12 بگو از صاحب سر سلونی حدیث آزمندی کن فراموش