1 عجب مدار ز زاهد شراب ما خوردن که نیست ننگ گدا، روزی گدا خوردن

2 چو هست باده، غم نان مخور که مستان را چو گل زیان نهد آب ناشتا خوردن

3 چنان قناعت فقر است سازگار مرا که چون حباب شوم فربه از هوا خوردن!

4 به راه شوق مرا نیست توشه ای همراه بود چو شعله مدارم به خار پا خوردن

5 صلای باده ی عیشم زمانه داد سلیم روم به خانه ی دشمن به خونبها خوردن