1 شاهد ما چه غم ار پرده دروقلاش است آفتاب است و نهان از نظر خفاش است

2 مردمان بیشتر آنست که غافل گذرند زحدیثی که بهر کوچه و برزن فاش است

3 دل بی عشق بهر لحظه اسیر هوسی ست خانه بی خانه خدا لعبگه او باش است

4 همه دانند که من بنده ی عشقم، چه عجب عاقلان را بمن ای خواجه اگر پرخاش است

5 من یکی کودک نادانم و او استاد است من یکی صورت بیجانم و او نقاش است

6 گر کشد ازنگهی زنده کند باز نشاط آنکه تقدیر حیات از لب جان افزاش است