غم حورت از چه باشد که از آشفتهٔ شیرازی غزل 1146

1 غم حورت از چه باشد که تو این غلام داری زبهشت خاص برخورده هوای عام داری

2 نکنی بزخم ناسور دل از چه رو رعایت تو که زلف عنبرین بو خط مشکفام داری

3 زشکر لبت چه حاصل که جواب تلخ گوید چکنم بسیم سینه که دل از رخام داری

4 بهوای روز اضحی بمنای نورسیده من و گوسفند قربان تو سر کدام داری

5 نه عسل نه شکر است این نه فرات و کوثر است این چه حلاوت است یا رب که تو در کلام داری

6 نه همین زآهوی چین تو عبیر میفروشی تو هلال غالیه سا بمه تمام داری

7 به نیام تیغ ابرو و کشیده تیر مژگان زکه باز یا رب امشب سر انتقام داری

8 ندهد اگر که نامش بنگین تو فروغی زنگینی ای سلیمان تو چه احتشام داری

9 چه هراس باشد آشفته تو را زحول محشر که علی و یازده تن بجهان امام داری

10 تو که تن بعشق دادی و شدی نشان طعنه چه غمت زننگ باشد چو هوای نام داری