1 با روی تو شمع برفروزد عجب است با حسن تو دیده برندوزد عجب است
2 گفتی که ز شمع سوخت دستم ناگاه خورشید که از شمع بسوزد عجب است
1 هر که او عاشق جمال بود شاهدش خود گواه حال بود
2 گر بود پاکباز شاهد نیز پاک و روشنتر از زلال بود
1 دلم شکست بدان زلفهای پرشکنش که زیر هر خم زلفش صد انجمن دارد
2 هزار جان گرامی فدای یک نفسش که رهگذر نفسش زان لب و دهن دارد
1 دوست آن دارد و آن است که جان میبخشد مهربانی به دل اهل دلان میبخشد
2 عقل و جان هر که کند پیشکش دلبر خویش گوهر و لعل به دریا و به کان میبخشد