از سوز جان من آن بیوفا چه از کمال خجندی غزل 440

1 از سوز جان من آن بیوفا چه غم دارد اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

2 کسی که بر نکند سر ز خواب چشمانش ز آه و ناله شبهای ما چه غم دارد

3 میان عیش و طرب پادشاه نعمت و ناز بر آستان ز نیاز گدا چه غم دارد

4 دگر مرا ز بلا دوستان مترسانید و دلی که شد همه درد از بلا چه غم دارد

5 بکوی او نروی زاهدا مرو هرگز تو گر بهشت نه بینی مرا چه غم دارد

6 عوام نیر ملامت به عاشق ار بزنند ز سهم لشکریان پادشا چه غم دارد

7 رقیب گو شنو آنچ ار در تو خواست کمال گدای کوز سگ آشنا چه غم دارد