چه غم ز رفتن اینست می از عرفی شیرازی مثنوی 120

1 چه غم ز رفتن اینست می کشد اینم که غمزه تو ببازیچه می برد دینم

2 فروغ آینه ام بی چراغ مجلس نیست کجاست سرمه کش دیده خدا بینم

3 امام شهر که مستم ندیده حیران بود بیا بگو بتماشا کنونکه رنگینم

4 زمن فراغت فردوس دور باد که من بساط ما تمیان بر فراغ می چینم

5 ز نور ناصیه من صباح می تابد شبی که دختر رز بود شمع بالینم

6 چکد زهر سرمویم هزار چشمه زهر از آن بچشم دل اهل درد شیرینم

7 هزار غم سرغم کرده ام ولی دردل غم تو ریشه فرو کرد می کشداینم

8 روم بمیکده عرفی که بشکنم توبه مباد محتسب از دل برون کند کینم