در دهر چه غم ز بینوایی از هاتف اصفهانی رباعی 29

1 دل من ز بیقراری چو سخن به یار گویم نگذاردم که حال دل بیقرار گویم

2 شنود اگر غم من نه غمین نه شاد گردد به کدام امیدواری غم خود به یار گویم

1 دل بوی او سحر ز نسیم صبا شنید تا بوی او نسیم صبا از کجا شنید

2 بیگانه گفت اگر سخنی در حقم چه باک این می‌کشد مرا که ازو آشنا شنید

1 با من ار هم آشیان می‌داشت ما را در قفس کی شکایت داشتم از تنگی جا در قفس

2 عندلیبم آخر ای صیاد خود گو، کی رواست زاغ در باغ و زغن در گلشن و ما در قفس