چه شتابی از پی من تو که رنجه از نشاط اصفهانی غزل 79

1 چه شتابی از پی من تو که رنجه شد سمندت که من آمدم در این دشت که اوفتم به بندت

2 تو نکو پسندی و من چه کنم که تا پسندت نشوم، نگو نگردم من و لایق کمندت

3 تو اگر ملولی از من، سر خویشتن بگیرم من و چشم اشکبارم، تو و لعل نوشخندت

4 دل زاهدان توانی ببری از آن نبردی که نبود صید غافل زتو، در خور کمندت

5 تو که خسرو کریمی زمن گدا چه پرسی من و دست کوته من تو و همت بلندت

6 دگر ای دل اوفتادی به بساط لعب طفلان که بلطف می ستانند و بقهر می دهندت

7 تو چه غمفرا نشاطی و چه بیهنر غلامی که بهیچ میفروشیم وز ما نمیخرندت