چه خوش بودی اگر از اقبال لاهوری پیام مشرق 288

1 عجم بحریست ناپیدا کناری که در وی گوهر الماس رنگ است

2 ولیکن من نرانم کشتی خویش به دریائی که موجش بی نهنگ است

1 ملتی را رفت چون آئین ز دست مثل خاک اجزای او از هم شکست

2 هستی مسلم ز آئین است و بس باطن دین نبی این است و بس

1 هوس منزل لیلی نه تو داری و نه من جگر گرمی صحرا نه تو داری و نه من

2 من جوان ساقی و تو پیر کهن میکده ئی بزم ما تشنه و صهبا نه تو داری و نه من

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران