چه خوش بود به چمن در از جهان ملک خاتون غزل 1145

1 چه خوش بود به چمن در صبوح گل چیدن دو لعل شکّر شیرین یار بوسیدن

2 به دست، دست نگاری به طوف در بستان به روی مهوش دلبر چو دیده گردیدن

3 به سایه گل و بید و چنار و نغمه عود نشسته بر لب جویی و باده نوشیدن

4 به سرو قامت دلدار خود نظر کردن نوای بلبل خوش خوان ز شاخ بشنیدن

5 گذر به سوی چمن سرو را که کار منست هزار درد ازین قامت تو برچیدن

6 دلا به سیر جهان رو از آن خرابه تن که در جهان نبود خوشتر از جهان دیدن

7 ز صورت صنمت هیچ حاصلی نبود ز حد مبر تو و بازآ ز بت پرستیدن