در بر معشوق و در قدح می چه خوش است از مشتاق رباعی 18

1 از جسم بکوی یار جان رفت مرغی ز قفس به آشیان رفت

2 از رفتن همرهان صد افسوس تنها ماندیم و کاروان رفت

1 برون قدر من از جرگ گرفتاران شود پیدا که در دوری به یاران قیمت یاران شود پیدا

2 ز جنبش کرد مژگان حال چشمت را بیان اما ز بی‌تابی نبض احوال بیماران شود پیدا

1 خونم ز لب بوسه فریب تو هوس ریخت آخر ز غمت خون مرا بین که چه کس ریخت

2 با حسرت گلشن چه کند مرغ گرفتار صیاد چه شد گل به در و بام قفس ریخت