چه شور است این که در کاشانهٔ ماست از سعیدا غزل 102

1 چه شور است این که در کاشانهٔ ماست که عقل ذوفنون دیوانهٔ ماست

2 فلک صیاد ما صید و جهان دام نصیب و قسمت، آب و دانهٔ ماست

3 نمی دانم که را قسمت نمایند شرابی را که در پیمانهٔ ماست

4 حکایت های آدم تا به این دم چو نیکو بنگری افسانهٔ ماست

5 سعیدا را بس است این گر بگویی که این ناآشنا بیگانهٔ ماست