او را چه تمتّع از اوحدالدین کرمانی رباعی 254

1 یاری که وجود و عدمت اوست همه سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه

2 تو دیده نداری که بدو درنگری ورنه زسرت تا قدمت اوست همه

1 درمان غمت امید بی درمانی است راه طلبت بی سر و بی سامانی است

2 سرمایهٔ جمله پای داران ارزد آن سر که در او مایهٔ سرگردانی است

1 در آتش عشق رنگ دل بزاید جز در غم عاشقی طرب نفزاید

2 در عشق دل و دلبر ثابت باید یا رب تو دلی بخش که آن را شاید