چه عیش ها که اسیران به وصل از سلیم تهرانی غزل 584

1 چه عیش ها که اسیران به وصل ساز کنند سرشک اگر بگذارد که چشم باز کنند

2 ز پاکدامنی من به عشق می شاید که همچو صبح به دامان من نماز کنند

3 چو دل ز شکوه تهی گشت، عمر افزاید شود دراز، گره چون ز رشته باز کنند

4 برهنه ایم، که ننگ است اهل همت را که دست خود به سوی آستین دراز کند

5 ز اتحاد، به محشر سلیم نیست عجب که خاک پیکر محمود را ایاز کنند