1 عجب از دیو پیکری کاو را دولت آورد نام کرد سروش

2 خاره خو جثه ایست خاره بدن خیره کش هیکلی است خیری پوش

3 قالبی باد خیز خاک آرام پیکری آب گرد آتش کوش

4 که تن و پشته پشت و غار دهن ابر تک برق جوش و رعد خروش

5 در دهانش دو تا ستون بخرط در دماغش دو چشمه قیر به جوش

6 گاه بادش گرفته بر گردن گاه گردش کشیده در آغوش

7 بر فکنده جلیل فتح به پشت بر نهاده سریر ملک به دوش

8 راست گویی که باد رفتارش خاستست از دو باد بیزن گوش

9 اژدهای دهانش بر دشمن زهر مانند کرده عیش چو نوش

10 جلف طبعست و تند خو گر چند هست می خواره و سماع نیوش

11 نه بساود سرین و گردن او هیچ جانباز و هیچ عمر فروش

12 صفت او درست نتوان گفت کز نهیبش همی نماند هوش