چه لطف است این که با من می‌نمایی از کمال خجندی غزل 1011

1 چه لطف است این که با من می‌نمایی لب نازک پرسش می‌گشایی

2 البته جانست و جانم می‌فزاید سبزی که بر لب می‌فزایی

3 خطت بر رخ نکوتر خوانده از مشک مگر خوانند خط در روشنایی

4 نه عاشق را بلا آمد ز هرسو چرا زین سر نبایی چون بلایی

5 چو قامت راست کردی وقت رفتن قیامت دیدم از روز جدایی

6 ملولم ز آشنایی رقیبان چه بودی گر نبودی آشنایی

7 نمی‌خواهد کمال از بار جز بار نیامرزید درویشان گدایی