تا خانه دل جای نمنای تو کردیم از کمال خجندی غزل 702

1 تا خانه دل جای نمنای تو کردیم در خانه چراغ از رخ زیبای تو کردیم

2 شوریده سری جمله گرفتیم بگردن آنگه چو سر زلف تو سودای تو کردیم

3 دیدیم دل و عقل ز خود دور به صد گام آن روز که از دور تماشای تو کردیم

4 از پستی و بالا همه کس نعره برآورد هر جا که حدیث قد و بالای تو کردیم

5 هر لحظه بما گرم تری از ستم و جور تا در دل آنشکده مأوای تو کردیم

6 بر سینه ما چند نهد فرقت نو داغ آخر نه به این سینه تمنای تو کردیم

7 ما از مناع دو جهان بود دل و دین آن نیز نثار قد رعنای تو کردیم

8 چون رفت کمال از نظرت طلعت دلدار قطع نظر از دیدهٔ بینای تر کردیم