ما دگرباره توبه بشکستیم از عراقی غزل 189

1 ما دگرباره توبه بشکستیم وز غم نام و ننگ وارستیم

2 خرقهٔ صوفیانه بدریدیم کمر عاشقانه بر بستیم

3 در خرابات با می و معشوق نفسی عاشقانه بنشستیم

4 از می لعل یار سرمستیم وز دو چشمش خمار بشکستیم

5 شاید ار شور در جهان فکنیم کز می لعل یار سر مستیم

6 چون بدیدیم آفتاب رخش از طرب، ذره‌وار، بر جستیم

7 چنگ در دامن شعاع زدیم تا بدان آفتاب پیوستیم

8 ذره بودیم، آفتاب شدیم از عراقی چو مهر بگسستیم

9 این همه هست، خود نمی‌دانیم کین زمان نیستیم یا هستیم؟