ما از دو کون پای به دامن از صامت بروجردی غزل 59

1 ما از دو کون پای به دامن کشیده‌ایم در سایه محبت یاری خزیده‌ایم

2 آن بلبلیم ما که چو از بیضه درشدیم بر شاخسار زلف نکویان پریده‌ایم

3 ای باغبان برای گلی در بما مبند آخر نه ما به گلشن تو نو رسیده‌ایم

4 مائیم در ازل که پیام الست را با گوش خویش از لب جانان شنیده‌ایم

5 زاهد دگر حدیث زانهار و سلسبیل با ما بگو که طعم محبت چشیده‌ایم

6 بر چشم شیخ وسوسه آمد به روزگار نقشی که ما در آئینه جام دیده‌ایم

7 ساقی بط شراب بیاور که خسته‌ایم ما از عدم به ساحت امکان دویده‌ایم

8 خوشتر به روز مرگ چه باشد به ما کفن زان پیرهن که در شب هجران دریده‌ایم

9 خوش در خطای عشق غزالانه (صامتا) از دام کید زاهد و عابد رمیده‌ایم