1 شق کرده ایم پردهٔ پندار خویش را بی پرده دیده ایم رخ یار خویش را

2 در بیعگاه عشق به نرخ هزار جان ما می خریم ناز خریدار خویش را

3 مرهم چه احتیاج؟ که عاشق ز سوز عشق خواباند در نمک، دل افگار خویش را

4 از نقش پا به خاک رهت ما فتادگان افزوده ایم پستی دیوار خویش را

5 آن بلبلم که می گذرانم به زیر بال ایام شادمانی گلزار خویش را

6 از شمعم ای صبا، دم افسرده دور دار بگذار تا تمام کنم کار خویش را

7 از برگ و بار عاریت ای نخل باد دست سنگین مساز، دوش سبکبار خویش را

8 ای جذبه همّتی که درین دشت پُر فریب گم کرده ایم قافله سالار خویش را

9 در کام زاغ، طعمهٔ طوطی مکن، حزین بشناس قدر کلک شکر بار خویش را