ما به میخانه پی دفع از امیرعلیشیر نوایی غزل 233

1 ما به میخانه پی دفع گناه آمده‌ایم یعنی از زهد ریایی به پناه آمده‌ایم

2 سر به کونین نیاریم فرو از دو قدح چو بگوییم پی حشمت و جاه آمده‌ایم

3 روی چون بر ره میخانه نهادیم مزن طعن بی‌راهی ما چونکه به راه آمده‌ایم

4 پیر میخانه مگر دست بگیرد به کرم ور نه در بحر ریا غرق گناه آمده‌ایم

5 خس و خاشاک غم و غصه چه سنجد چون ما مست و بی‌خود شده با آتش و آه آمده‌ایم

6 روزگار سیه آورد به چشم سیهت ما سیه‌خانه به آن خانه سیاه آمده‌ایم

7 منت خاک درت مانده به چشم فانی بار برداشته با پشت دوتاه آمده‌ایم