سد بار خراب و باز آباد از نشاط اصفهانی رباعی 36

1 جانم بلب و جام لبالب ز شراب است فردا چه زیان زآتشم این جام پر آب است

2 گفتم شب امید من از چهره بر افروز گیسوش بر آشفت که مه زیر سحاب است

1 هر کرا دل با خدای مطلق است ناخدا موج است و دریا زورق است

2 غرقه در دریا همی جوید کنار چون کند آن کو بخود مستغرق است

1 دادم بغمت شادی این هر دو جهان را گر عشق نباشد که کشد بار گران را

2 در روی تو بگشود نظر آنکه فروبست از کار جهان دست و دل و چشم و زبان را